عتـقـاد به موعود، در همه اديان مطرح بوده و عقيده مشترك همه آنها به شمار مى آيد؛ و هر دين و مكتبى به تناسب فرهنگ دينى و ملى خود از موعود آخرين به نامى ياد كرده است .

بـر ايـن اساس ، در آيين بودايى او را ((بوداى پنجم )) و در آيين هندو، او را ((آواتارا دهم )) گويند. در آيين زرتشت نيز از آمدن منجى و موعود آخرين خبر داده شده و او ا ((سوشيانت )) يا ((سوشيانس )) مى نامند.

كـتـب ديـنى يهود نيز ظهور رهبرى بزرگ به نام ((ماشيح )) يا ((مسيح )) در آخرالزمان را نـويد داده اند. آيين مسيحيت نيز آمدن دوباره حضرت عيساى مسيح به دنيا و برپايى حكومت جهانى به دست او را خبر داده است .

امـا انـديـشـه مـهـدويت و ظهور موعود جهانى در آيين آسمانى اسلام ، جايگاه و جلوه بيشترى دارد و بـا وجـود دلايـل معتبر از آيات و روايت متواتر و قطعى ، همه مذاهب اسلامى بر ظهور ((مهدى موعود)) از نسل فاطمه زهرا(س ) اتفاق نظر دارند. در اين ميان ، مهدى موعود در مذهب شـيـعـه ، هـم بـه دليـل جـايـگـاه اعـتـقـادى آن و هـم بـه دليل دارا بودن شناسنامه روشن و پرداختن به جزئيات زندگى و چگونگى ظهورش ، از اهميت ، قطعيت و شفافيت بيشترى برخوردار است .